ข้อคิดเตือนใจ ต่อให้จะรวยหรือจน ก็อย่าดูถูกคนอื่น
ข้อคิดเตือนใจ ต่อให้จะรวยหรือจน ก็อย่าดูถูกคนอื่น
คนทุกคนมี “คุณค่าความเป็นคน” เท่าเทียมกัน แต่ มี “มูลค่าในตนเอง” ไม่เท่ากันในด้าน “คุณค่าความเป็นคน” ไม่ว่าเค้าจะทำงานอะไร ตำแหน่งเล็ก หรือ ใหญ่ เราทุกคน คู่ควร กับการได้รับคุณค่า ได้รับการชื่มชม และให้เกียรติ นั่นคือ
วิธีคิด และ หลักปฎิบัติของผมไม่ว่าเค้าจะเป็นแม่บ้าน ไม่ว่าเค้าจะเป็นย าม เรา
ทุกคน มีสิทธิ และ คุณค่า ความเป็นคนเท่าเทียมกัน ดังนั้น เราต้อง “ให้เกียรติ” กับคนทุกระดับ
ต่อให้จน เป็นหนี้ก็ต้องหาทางจ่ายคืนต่อให้รวย ก็อย่ าได้ข่มเหงผู้คนเหมือนไร้ซึ่งมโนธรรมต่อให้ลำบาก ก็ต้องเป็นคนดีต่อให้ทุกข์
ก็อย่ าทิ้งคุณธรรมต่อให้ใครหลอกใช้ รู้อยู่แก่ใจก็พอไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศต่อให้ใครดูแคลน รู้อยู่แก่ใจก็พอไม่จำเป็นต้องโกรธ
ต่อคนที่มีพระคุณ รู้ระลึกอยู่ในใจอย่ าเนรคุณต่อคนที่เคารพนับถือ รู้ยกย่องอยู่ในใจอย่ าทำลายอยู่กับมิตร
จริงใจให้กันมากหน่อยอยู่กับเพื่อนร่วมงาน ความอิจฉาลดให้มากหน่อยอยู่กับเจ้านาย
เพิ่มความเคารพ ลดการประจบสอพลออยู่กับลูกน้อง เพิ่มการชี้แนะ ลดการดูถูกดูแคลน
ย ามปกติต้องรู้อดทนและมีความจริงใจ
เมื่อใดที่เจออุปสรรคจึงมีคนอย ากยื่นมาเข้ามาช่วยเหลือทิ้งอะไรก็ทิ้งได้
อย่ าทิ้งมโนธรรมทิ้งอะไรก็ทิ้งได้
อย่ าทิ้งความมุ่งมั่นต่อให้จน
ก็อย่ าเป็นมิจฉาชีพต่อให้ย าก
ก็อย่ าขายเพื่อนต่อให้ทุกข์
ก็อย่ าทำผิดกฏหมายต่อให้เหนื่อย
ก็อย่ าผลักปัดภาระหน้าที่
มีวาสนาอย่ าเ ส พสิ้น เ ส พสิ้นทุกข์เกิดมีอำนาจอย่ าใช้หมด หมดอำนาจจะถูก
เอาคืนวาสนาคงอยู่เพราะรู้ถนอมรักษา อำนาจคงอยู่เพราะรู้อ่อนน้อมอำนาจและวาสนาในโลก เกิดขึ้นได้กับทุกคน แต่ใช่ว่าทุกคนจะรู้รักษา เกิดง่ายคงไว้ย าก หากสิ้นความดี!
เป็นคนได้เพราะใจสูงอย่ าทำอะไรที่ต้องละอายแก่ใจ ตอนนี้ไม่ละอาย วันหนึ่งจะรู้สึกเสียใจไปตลอดชีวิต แม้กระทั่งตามหลักคำสอนตามหลักพุทธศาสน
สุภาษิต ก็เคยมีการกล่าวไว้ว่า “ความได้เป็นมนุษย์เป็นการย าก” นั้นคือการย าก
ที่จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์ แม้เกิดมาแล้วไม่เพียงต้องรักษาชีวิตให้ยืนย าวเท่านั้น แต่ยังต้องรักษาความเป็นมนุษย์ไว้ให้สมบูรณ์ มนุษย์ก็คือคน คุณค่าของมนุษย์หรือของ คนที่สำคัญที่สุดคือความไม่เป็นสัตว์
ไม่ใช่สัตว์ เมื่อพูดถึงความเป็นสัตว์ ทุกคนย่อมรู้สึกถึง ความแตกต่างของตนเอง
กับสัตว์อย่ างชัดเจน ทุกคนย่อมยินดีอย่ างยิ่งที่ตนไม่เกิดเป็นสัตว์ ยินดีที่ตน
ไม่ใช่สัตว์ แม้เพียงถูกเปรียบว่าเป็นสัตว์ หรือเพียงเหมือนสัตว์ ก็ย่อมไม่พอใจอย่ างยิ่ง นั่นก็เพราะทุกคนเห็นความห่างไกลระหว่างคุณค่าของคนกับของสัตว์ ค่าของคน เป็นค่าที่สูงกว่าค่าของสัตว์ ดังนั้นคุณค่าของมนุษย์จึงแตกต่างกับ
สัตว์ ผู้เป็นมนุษย์จึงจำเป็นต้องถนอมรักษาคุณค่าของตนไว้มิให้เสียความเป็นมนุษย์