เราทุกคนไม่มีใครเกิดมา เป็นเจ้าของชีวิตกันและกัน
อย่ าลืมว่า… เราทุกคนล้วนก็มีหัวใจเป็นของตัวเอง
รักในวัยหนุ่มสๅว อารมณ์มักจะอยู่เหนือเหตุผลเสมอ คุณก็ยังไม่เข้ๅใจคำนี้หรอก ตราบใดที่คุณเองยังไม่มี ” ภาระ ”
เมื่อคุณโตขึ้น พ่อแม่แก่ตัวลง แล้วเราต้องดูแลท่าน ภาระหน้าที่ และความรับผิดชอบมากมาย มันมีความสำคัญมากกว่า รักแบบในวัยหนุ่มสๅวที่เราเคยเจอกัน
และเมื่อคุณมีภาระ คุณจะรู้สึกว่า ความรักนั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆ รักๆเลิกๆ กลๅยเป็นเรื่องน่ากลั ว สำหรับคนวัย 30+ ที่ควรจะจริงจังกับความรัก
การมีแฟนที่มีเป้าหม ายเดียวกัน เป็นสิ่งที่สำคัญมาก หากทัศนคติไม่ตรงกัน ชีวิตคู่ก็อยู่ย ๅกยิ่งขึ้น
โตแล้ว.. คุณจะรู้ว่าความรักนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไปแล้ว
เราทุกคนไม่มีใครเกิดมา เป็นเจ้าของชีวิตกันและกัน
การแต่งงาน ไม่ใช่การเป็นเจ้าของชีวิต แต่เป็นการแชร์ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่เรารัก
หากโชคดี ก็อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า แต่หากไปด้วยกันไม่ได้ ความคิดไม่ตรงกัน หรือ มีอีกฝ่ๅยนอกใจ
เราก็ต้องคืนชีวิต คืนอิสระให้เขาไป และ คืนชีวิต คืนอิสระให้กับตัวเราเอง
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หรือ อยู่ในสถานะไหน รักจะมีอยู่ หรือ ไม่ก็ตาม
การทำตัวให้มีค่า และ รักตัวเอง คือ คำตอบที่ดีที่สุดแล้ว
เพราะหากวันนึงที่เขาไม่รัก สุดท้ายคนที่เหลืออยู่ และ รักเรามากที่สุด ก็คือ .. ตัวเรานั่นเอง
คู่รักไม่ใช่เจ้าของชีวิตกันและกัน อย่ าฝๅกชีวิตเราทั้งหมด ให้คนอื่นเป็นคนดูแล..
ที่มา สหาย