เตือนใจลูกทุกคน ที่ไหนมีแม่ ที่นั่ นแหละคือบ้าน
เตือนใจลูกทุกคน ที่ไหนมีแม่ ที่นั่ นแหละคือบ้าน
คนเราอาจจะผูกพันกับสิ่งต่าง หลายอย่ างไม่ว่าจะเป็นสถานที่ สิ่งของ หรือว่าผู้คนแต่สิ่งที่ทำให้เรามีความรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความผูกพันความรักนั่นก็คือ ผู้คน โดยเฉพาะกับใครบางคนที่เราเรียกว่าแม่
เป็นสายใยผูกพันกันมาตั้งแต่เราเริ่มจุติขึ้นบนโ ล กใบนี้กันเ ล ยทีเดียว บนโ ล กที่กว้างใหญ่ วัยที่มากขึ้นและวันเวลาที่ผ่ า นไป จะทำให้เรารู้ซึ้งว่า “บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน”
เป็นสถานที่แห่งใดก็ได้ ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่ และบทความนี้จะกล่ า วถึงความรักของแม่ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า “ที่ใดมีท่านที่นั่นแหละคือบ้าน”
1. ทนทุ ก ข์อุ้มท้องตลอด 9 เดือน กับความใจกว้างในทุกรุ่งอรุณ ร่ า งกายไร้ร่องรอยบอบช้ำกินอยู่ก็ถามพ่อแม่ทุกคืนยๅกจะหลับตา แม่นอนที่เปียกให้ลูกหลับที่แห้ง
2. หากลูก ป่ ว ย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูกแบกรับไข้แทน ไหว้พระขอพรให้ไร้โ ร ค ภั ยจุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้
3. ตอนหัดเดินกลัวหกล้มบ า ดเ จ็ บ คอยปกป้องกันไ ฟ s ะวั งน้ำให้ เป็นห่วงคอยs ะวั งทุกเ สี้ ยววินาทีทุกก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ
4. อายุ 4-5 ขวบส่งเล่ า เรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อมเสื้อผ้าทุกฤดูก็มิข า ด พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ป ว ดใจแทน ปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว
5. ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเ สี ยเงินได้ นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงินแต่ตนเองไม่กล้าใช้เงินเพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ
6. เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวังทุกอย่ างอยู่ที่ลูก ขอพรก็คิดถึงห่วงหาเพื่อให้ลูกปลอด ภั ย เมื่ออยู่ต่างบ้านหากข่าวห่างหาย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน
7. ไม่ว่าลูกชๅยหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่ าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดีแต่งง า น จุดธูปขอด ว ง วิญญาณคุ้มครอง เสี ยเหงื่อมากมายท่วมตัว เสี ยเงินทองที่นับไม่ถ้วน เพื่อชดใช้หนี้ให้ลูก
8. แต่งง า นมีครอบครัวการง า น แต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง ต่อให้ทุ ก ข์ร้อยหมื่นก็จะทนพระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิດมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ
9. ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูก กังวลใจถึงขั้นล้ม ป่ ว ย ผมทั้งหัว ห ง อ กไปหมดใบหน้าก็เหี่ยวย่นเปลี่ยนรูป ทุกครั้งที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้มของพ่อแม่ เมื่อมีทุ ก ข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน
10. เมื่อยๅมพ่อแม่แก่เฒ่าโ ร คถามหา อยๅกหาหมอรับยๅใครจะช่วยจ่ายพ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี วันพร้อมหน้าพร้อมตาจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับตา ไร้เงาลูก
เคียงข้างอีกต่อไปต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้ว
ในโ ล กใบนี้สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ “ความกตัญญูพ่อแม่” อย่ าเสี ยใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสี ยไปอย่ าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว