ถึงลุกๆทุกคนพ่อกับแม่ ไม่ได้เ ป็นเพียง คนเฝ้าบ้าน เขี ย นไว้ดีมาก
ถึงลุกๆทุกคนพ่อกับแม่ ไม่ได้เ ป็นเพียง คนเฝ้าบ้าน เขี ย นไว้ดีมาก
สำหรับหลายคน ให้ความสำคัญของคนนอกบ้าน ก่อนคนในบ้านอยู่บ่อยครั้ง ยิ่งถ้าเป็นพ่อแม่ของเรา บางครั้งเราเองนั่นแหละ ที่ละเ ลยความรู้ สึกท่ าน ละเล ยสิ่งต่า งที่เรา ควรใส่ใจ และใ ห้ค วามสำคัญกับท่าน
อย่าเปรี ยบว่า พ่อแม่ ข องเรา เหมือนคนเฝ้าบ้าน ต้นไม้ที่ยิ่งแก่นั้นก็ยิ่งมีร ๅกเยอะ เหมือนกับพ่อแม่ของเรา ยิ่ง แ ก่ ช ร า ก็ยิ่งพูด มาก เหมือนคนโบราณที่กล่าวเอาไว้ว่า ในบ้านมีผู้ชร าที่เป็นเสมือน “ของล้ำค่า”
ที่มีค่ายิ่งนัก อย่าเห็นเพียงท่านเป็นคนเฝ้าบ้าน อย่าเห็นท่าน เป็นเพียงคนแก่ คนหนึ่ง
ก่อนนั้น คนเฝ้าบ้านคนนี้นี่แหละ เป็นคนสอนให้พูด
ก่อนนั้น ที่เคี้ ยวข้าวไม่เป็น คนเฝ้าบ้านคนนี้นี่แหละ ที่คอยเคี้ ยวข้าวบ ด ข้าวให้ทาน
ก่อนนั้น ที่เดินไม่เป็น คนเฝ้าบ้านคนนี้ไงล่ะ ที่เป็นคนคอยจูงมือหัดเดิน
ก่อนนั้น ที่กินข้าวเหลือ คนเฝ้าบ้านคนนี้นี่แหละ ที่เอามากิน โดยไม่บ่นสักคำ
ก่อนนั้น ที่ล้ างก้ น ตัวเองไม่เป็น คนเฝ้าบ้านคนนี้ไง ที่ล้ างให้โดยไม่ รั ง เ กี ยจ
เวลาใส่บาตร… ท่านคนนี้ใส่ด้วยจิตนอบน้อม ย ๅมใส่บาตรwsะพ่อwsะแม่ใส่ด้วยจิตนอบน้อมหรือไม่ ย
ๅมเรียกลูกหลานกินข้าวท่านเรียกด้วยคำพูดอันอ่อนหวาน ย ๅมเรียกพ่อแม่ท่านกินข้าว เรียกด้วยน้ำเสี
ยงอย่างไรกัน
แล้วในตอนนี้… คนที่เคยสำคัญที่สุดในชีวิตยังสำคัญที่สุดในใจคุณอยู่ไหม หรือกลายเป็น เพียง คนเฝ้า
บ้าน ความภาคภูมิใจที่ท่านเคยมีนั้น คุณทำ ล า ย ไปแล้วหรือ “คิดถึงพ่อแม่จังเลย”